“Unë, Ambasadori Amerikan” & "Matrix"

Ndoshta shekujt as emrin s'ja përmendin, "Atje tej…" – thonë, por mua më caktuan këtu, në këtë vend të çuditshëm që se kuptoj. Po po, mos u habisni që smarr vesh gjë.... Që nga rendi fisnor patriarkal këta njerëz u vonuan për të dalë në skllavopronari, e pastaj prapë u vonuan për në feudalizëm. Nuk e fituan pamvarësinë veçse 100 vjet më vonë se të tjerët rreth e rrotull dhe pas vuajtjeve të tmerrshme që hoqën paskëtaj, në shekullin e kaluar, përsëri s'dinë të ngrenë një shtet demokratik.

E kush i kupton! Më në fund më dhanë të drejtën e matrix. Sot i qetë do studijoj gjithçka, ndërsa gjithçka do të ngrijë përpara meje. Para se të nisesha shefi më rrahu shpatullat e më dha një zarf duke më thënë: Kjo është e rëndësishme, mos e harro. Aty ishte shkruar: Në opinione nuk duhet të mbështetesh, por kur të ti kerkojnë ti jepua.

Dhe ja sot erdhi çasti. Më dhanë të drejtën e matrix. E gjithë Tirana e bashkë me të dhe Shqipëria kanë ngrirë e presin opinionin tim. E ç'ti them unë, kur nuk marr vesh gjë prej gjëje nga ky popull?! Nuk ka fare rëndësi – më thanë. - Ti ke të drejtën e matrix, ata të gjithë i ke të ngrirë e ti do i drejtosh i qetë. Ta themi midis nesh: (do kisha më tepër dëshirë të gjeja atë bjonden me fustan të kuq brënda matrix-it, sa këto fytyra të turbullta, djallëzore që më duhet të takoj, po ja që detyra mbi të gjitha).

E ndërsa unë, ambasadori amerikan duke udhëtuar i qetë, po mendoja të gjitha këto, nga xhamat e makinës sime, hasa në veshtrimin e një djaloshi në rrugë. Sigurisht që dhe ai kishte ngrirë si të gjithë të tjerët, por sytë e tij çuditërisht më ftonin të shikoja lart. Dhe unë e ngrita kokën... Qielli nuk ishte as i zymtë, as i kaltër, as i lartë; nuk kishte qiell fare! Në vend të tij pashë një zog të ngrirë lart me krahët hapur për fluturim, si një monument lashtësie. E kuptova në çast se përveç të tjerash kishte ngrirë edhe shpresa... Ula përsëri sytë, e i thashë shoferit: Jepi mik, drejt godinave qeveritare. Makina u vërsul përpara në rrugën e ngrirë, ndërsa mua mu duk vetja si një cowboy i vertetë.